Szkolnictwo podstawowe w Komornikach liczy sobie kilkaset lat. Jednak z wielu przyczyn nasza wiedza na ten temat, zwłaszcza gdy chodzi o czasy dawne, jest skromna. Należy wyjaśnić, że przez wieś Komorniki rozumiemy wszystkie kolonie i osady wchodzące w skład administracyjny, zbieżny z terenem parafii Komorniki. Są to: Jasna Góra, Jeziorko, Granice, Kolonia, Komorniki, Lipie, Motyl, Orzechowiec, Pasternik, Plewina, Poręby, Stanisławów, Wielki Las, Zmyślona. Można tu dodać rzadko używane obecnie nazwy: Psiuchy, Miedzka, Sadzawki, Smolnik, Stowek czy Wesoła, znana jako Żelazna, które przejdą do historii, ponieważ powoli wychodzą z użycia.
Pierwsza pisana wzmianka o Komornikach pochodzi z 14 kwietnia 1386 r. W dokumentach z 1412 r. odnajdujemy potwierdzenie istnienia parafii. Przeważnie równocześnie z nią powstawała szkółka parafialna. Brakuje jednak danych potwierdzających istnienie takiej szkółki w Komornikach. Działalność powstałej w 1773 r. Komisji Edukacji Narodowej doprowadziła do odrodzenia szkolnictwa wiejskiego, które upadło na skutek siedemnastowiecznych wojen.
W roku 1790 przy każdej parafii istniały szkoły. Miały one charakter koedukacyjny. W Komornikach do szkoły uczęszczało 11 chłopców i 8 dziewcząt. Dzieci zostały podzielone na dwie grupy: pierwszą – określaną jako „czytać umiejącą”, drugą jako „czytać uczącą się”.
W pierwszej połowie XIX wieku na terenie gminy Mokrsko nie istniała rozwinięta sieć szkół. Wyjątek stanowiła szkółka parafialna w Komornikach, dla której (z dóbr Chotowa) przeznaczono fundusz wieczysty w wysokości 5000 zł (750 rubli) rocznie, zapisany w testamencie ks. Stanisława Stefana Eugeniusza Kłodzianowskiego, proboszcza parafii Komorniki w latach ok. 1833 – 1847.
Szkoła elementarna w Komornikach powstała w 1872 r. Według danych z 1877 r., działała tu szkoła początkowa, najprawdopodobniej jednoklasowa, w której nauka trwała 3 lata. Uczono religii, czytania i pisania w języku „rodowitym” oraz zasadniczych działań arytmetycznych. Na podstawie ukazu z 1871 r. wprowadzono naukę czytania i pisania po rosyjsku jako przedmiot obowiązkowy.
W 1886 r. liczba uczniów wynosiła 35 (23 chłopców i 12 dziewcząt). Utrzymanie placówki kosztowało 150 rubli. W 1893 r. w szkole uczyła Adamina Stochmiałek, a w 1896 – Józef Komicz. W latach 1897-98 stanowisko nauczyciela nie było obsadzone. W 1899 r. nauczycielem był Piotr Będziński. W 1901 r. brak nauczającego. W 1902 r. nauczycielem został Stanisław Wiśniewski. W latach 1903 – 1904 nauczyciela nie było. W latach 1909 – 1910 uczyła Maria Wiśniewska, a w latach 1912 – 1914 Leokadia Beker.
Przez pewien czas po wybuchu pierwszej wojny światowej nauka w nielicznych wówczas szkołach została zawieszona. Rozporządzeniem wydanym 24 sierpnia 1915 r. naczelnik powiatu wieluńskiego, Christian Timm, nakazał otwarcie wszystkich działających wcześniej szkół publicznych i zobowiązał do powrotu poprzednio pracujących nauczycieli. W szkole w Komornikach w dalszym ciągu uczyła Leokadia Beker.Po odzyskaniu niepodległości w szkole nadal pracowała Leokadia Beker; oprócz niej także Stanisława Zaruska.
W 1924 r. stanowisko kierownika objął Adam Skrzypecki. (sprawował je do roku 1939). Drugim nauczycielem była Anna Biłaniukówna. W końcu 1925 r. do szkoły uczęszczało188 uczniów. Uczyli się oni w dwóch izbach, z tym że tylko jedna z nich znajdowała się w budynku własnym. Od 1927 r. była to szkoła trzyklasowa. Kształciło się w niej 219 uczniów i pracowało trzech nauczycieli: A. Skrzypecki, A. Biłaniukówna i Michał Cieślak. Ze względu na szybki przyrost uczniów zmieniono jej stopień organizacyjny na poziom szkoły czteroklasowej.